اخترشناسان پس از پیدا کردن دلیل شکل نمادین سحابی حلقه جنوبی شگفت زده شدند - وبلاگ دخترانه ها

به گزارش وبلاگ دخترانه ها، تحقیقات نو نشان داده که حلقه ها و مارپیچ های پیچیده سحابی حلقه جنوبی Southern Ring Nebula- که یکی از نخستین اجرام تصویربرداری شده به وسیله تلسکوپ جیمز وب بوده، محصول حداقل چهار ستاره هستند.

با مطالعه تصاویر تلسکوپ فضایی جیمز وب ، یک تیم بین المللی از ستاره شناسان، ستاره های ناشناخته قبلی را در ابری از گاز و پلاسما درخشان یافته اند.

وجود این ستارگان شرح می دهد که مرگ تک ستاره در مرکز سحابی شرح دهنده شکل آن است.

اورسولا دی مارکو، اخترفیزیکدان از دانشگاه مک کواری استرالیا، که رهبری می کرد، شرح می دهد: ما از یافتن شواهدی مبنی بر دو یا سه ستاره همراه که احتمالاً مرگ ستاره مرکزی را تسریع نموده اند و بعلاوه یک ستاره نظاره گر بی گناه دیگر که در این تعامل گرفتار شده بود، شگفت زده شدیم.

سحابی های سیاره ای مانند سحابی حلقه جنوبی از مرگ ستاره ای مانند خورشید شکل می گیرند. وقتی ستاره آغاز به تمام شدن سوخت مورد احتیاج برای همجوشی هسته ای در هسته اش می نماید، صد ها برابر بزرگ تر می گردد و به سمت بیرون منبسط می گردد و به یک غول قرمز تبدیل می گردد.

در نهایت، سوخت تمام می گردد و مواد بیرونی ستاره به فضا پرتاب می گردد. سپس هسته فرومی پاسد و به یک کوتوله سفید تبدیل می گردد. مواد پرتاب شده همچنان به سمت بیرون منبسط می شوند و با تابش کوتوله سفید (که با گرمای به جامانده به طور بالقوه برای تریلیون ها سال به درخشش ادامه می دهد) یونیزه می گردد و درخشش فلورسانس پیدا می نماید.

اگر چیز دیگری در نزدیکی ستاره وجود داشته باشد که اغلب وجود دارد، ساختار های باشکوهی می توانند در سحابی هنگام حرکت در فضا شکل بگیرند.

در مرکز سحابی حلقه جنوبی که به صورت علمی NGC 3132 نامیده می گردد و در فاصله 2460 سال نوری از ما واقع شده است، ستاره ای مرده است که جرم آن سه برابر خورشید در زندگی تخمین زده می گردد. اکنون، آن ستاره به یک کوتوله سفید کوچک و متراکم است که تقریباً نصف جرم خورشید را دارد و حجمش به مقدار کره زمین است.

این ستاره به وسیله ابری از غبار خنک احاطه شده است که تماشا آن را سخت می نماید. تصویر جیمز وب که در ماه ژوئیه منتشر شد، واضح ترین تصویری بود که تا به امروز از آن به دست آمده. زیرا طول موج های نور فروسرخ و نزدیک به فروسرخ که جیمز وب برای تماشا آنها طراحی شده نسبت به به طول موج های دیگر بیشتر در غبار نفوذ کند.

اما چیز های بیشتری در تصویر یافت می شد.

ستاره دوم نزدیک به مرکز سحابی وجود دارد. که البته این نیز از قبل شناخته شده بود، یک همراه دوتایی برای کوتوله سفید. این ستاره در مرحله اولیه زندگی خود است و هنوز مجموعه ای از دگرگونی های ناگزیر را آغاز ننموده.

ساختار های مارپیچی که قوس هایی را در اطراف مرکز سحابی ایجاد می نمایند، محصول پایکوبی مداری این دو ستاره است: کوتوله سفید مرده و همراه زنده اش.

محققان با بازسازی سه بعدی متوجه شدند که وقتی اجرامی مانند ستاره ها و سیاه چاله ها جت های پلاسما را از قطب های خود پرتاب می نمایند، این مارپیچ ها شکل می گیرند.

اما احتمال دادند که ستاره های بیشتری در این والس ستاره ای پیچیده شرکت نموده اند.

دانشمندان ابتدا حضور یک همراه نزدیک را به علت وجود دیسک گرد و غباری در اطراف ستاره مرکزی و سپس شریک بعدی که قوس ها را ایجاد نموده و همراه دور محسوب می شد، حدس زدند.

هنگامی که جریان های شدید مواد را دیدیم، می دانستیم که باید یک ستاره دیگر یا حتی دو ستاره دیگر در مرکز حضور داشته باشند، بنابراین معتقدیم که یک یا دو همراه بسیار نزدیک وجود دارد، یکی دیگر در فاصله میانه و دیگری در فاصله بسیار دور. در این مورد، چهار یا حتی پنج شی در این مرگ دخیل هستند.

این تصاویر نو بعلاوه به محققان اجازه داد تا محاسبه نوی از دمای کوتوله سفید انجام دهند: در حدودحدود 109700 درجه سانتیگراد.

سحابی های سیاره ای پدیده های نسبتاً کوتاهی هستند که فقط برای حدود 10000 سال قبل از پراکندگی، در فضای بین ستاره ای فلورسانس می نمایند. بنابراین از یک نظر، ما بسیار خوش شانس هستیم که این مرحله را در چرخه زندگی سحابی حلقه جنوبی دیده ایم. ن

این احتمال وجود دارد که سیستم های آشوب ناک مانند سحابی حلقه جنوبی در آینده منجر به برخورد های متوالی متعدد بین ستارگان مرده گردد که منجر به اجسامی با جرمی گردد که امکان تشکیل از یک ستاره واحد وجود ندارد.

این تحقیق در Nature Astronomy منتشر شده.