راهنمای تشخیص و درمان اختلال شخصیت خودشیفته (NPD) - وبلاگ دخترانه ها

به گزارش وبلاگ دخترانه ها، کسی را می شناسید که همیشه عکس های خودش را در شبکه های اجتماعی اش بارگذاری کند و از سوی دیگران انتظار تحسین داشته باشد یا کسی که فکر می کند از دیگران بهتر است و در طول اولین قرار ملاقات دایما درباره خودش صحبت می کند اما با کوچک ترین انتقادی از دست شما برنجد؟ ممکن است از بودن در کنار چنین فردی لذت نبرید و او را فردی خودشیفته یا از خود راضی بنامید، اما یک خودشیفته واقعی شخصی است که دارای اختلال شخصیت خودشیفته است.

اختلال شخصیت خودشیفته (NPD) نوعی اختلال شخصیتی است که با الگوهای رفتاری طولانی مدتی از قبیل اهمیت بیش از حد قایل شدن برای خود، اشتیاق بیش از حد به تحسین شدن و ناتوانی در توجه و درک احساسات دیگران، تعریف می شود. افراد مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته معمولاً وقت زیادی را صرف خیال پردازی درباره دستیابی به قدرت و موفقیت می کنند و عدم موفقیت های خود را ناشی از وجود بی عدالتی در مورد خوشان تصور می کنند.

در فرد مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته، احساس اهمیت بیش از حد نسبت به خود می تواند اعتماد به نفس پایین فرد را پنهان کند. در این مقاله از وبلاگ دخترانه ها مگ با ما همراه باشید تا با هم ابعاد مختلف اختلال شخصیت خودشیفته را بررسی کنیم.

اختلال شخصیت خودشیفته چیست؟

اختلال شخصیت خودشیفته نام خود را از یک افسانه یونانی گرفته است، که در آن شخصیتی اسطوره ای به نام نارسیس بازتاب تصویر خود را در آب برکه می بیند و عاشق تصویر خودش می شود.

اختلال شخصیت خودشیفته یک اختلال شخصیت گروه ب است. افراد مبتلا به این اختلالات به سختی می توانند احساسات خود را مدیریت کنند. این افراد معمولا از خودشان تصویری ایدئال در ذهن دارند و نسبت به دیگران احساس برتری بی دلیلی را احساس می کنند. این صفات می توانند نشانگر عدم اعتماد به نفس و احساس ناامنی شدید باشد که ممکن است فرد از آن ها بی اطلاع باشد.

موارد زیر ویژگی های اصلی افراد مبتلا اختلال شخصیت خودشیفته است:

• نیاز به تحسین
• خود بزرگ بینی
• عدم همدلی با دیگران

تحقیقات نشان می دهد که 6.2٪ از انسان ها به اختلال شخصیت خودشیفته مبتلا هستند، از جمله 7.7٪ از مردان و 4.7٪ از زنان.

اختلال شخصیت بر احساس، تفکر و عملکرد افراد تأثیر می گذارد. افراد مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته عموما احساساتی شدید و همراه با نوسان را تجربه می کنند و همین طور در مورد مسایلی از قبیل اعتبار، قدرت و توانمندی های شخصی نگرانی بیش از حدی دارند.

از نظر دیگران، آن ها ممکن است:

• خودخواهانه رفتار کنند.
• کنترل گر و طلبکار به نظر برسند.
• در همدلی کردن یا در نظر دریافت نیازها یا احساسات دیگران مشکل دارند.

در واقع، این رفتارها غالبا از نیاز به پوشاندن و مخفی کردن احساس ناامنی عمیقی که آن ها تجربه می کنند، نشات می گیرد.

علائم

برداشت و تصور افراد مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته از خودشان می تواند به شدت با برداشت دیگران از آن ها متفاوت باشد.

ویژگی های این اختلال که ممکن است برای دیگران قابل توجه باشند، شامل موارد زیر است:

• نیاز شدید به توجه و تحسین
• عزت نفس شکننده و احساس ناامیدی در صورت عدم دریافت تحسین
• احساس برتری بیش از حد نسبت به دیگران
• اغراق در صمیمیت با دیگران، به ویژه کسانی که دارای ثروت یا موقعیت اجتماعی بالایی هستند.
• دستاوردها و استعدادهای خود را بالاتر از سطح واقعی آن ها ارزیابی می کنند.
• دست کم دریافت دستاوردهای دیگران
• علاقه شدید به موفقیت، قدرت، درخشش، زیبایی یا عشق ایدئال
• اعتقاد به منحصر به فرد بودن خودشان، و این که فقط افراد خاصی می توانند این مساله را درک کنند.
• ملزم دانستن دیگران به برخورد مطلوب با آن ها
• استفاده از دیگران برای رسیدن به اهداف خود
• عدم توانایی یا عدم تمایل به شناسایی احساسات یا درک نیازهای دیگران
• احساس حسادت شدید نسبت به دیگران و باور داشتن به این مساله که دیگران نیز نسبت به آن ها حسادت می ورزند.
• طوری رفتار می کنند که مغرور به نظر می رسند.
• جذابیت زیادی از خود نشان می دهند اما به سرعت عصبانی می شوند.
• همیشه در مورد نگرانی های خود صحبت می کنند اما علاقه ای به نگرانی های دیگران ندارند.
• هنگامی که مساله ای یا صحبتی شخصیت یا عملکرد آن ها را زیر سوال ببرد، رفتار پرخاشگرانه از خود نشان می دهند.

ویژگی ها دیگر این اختلال ممکن است کمتر با خودشیفتگی همراه باشد، مانند:

• تجربه کردن احساس شرم، تحقیر و پوچی در هنگام ناامیدی
• عدم تمایل به امتحان کردن موقعیت های جدید به خاطر از ترس شکست
• مشکل داشتن در حفظ روابط
• احساس بیگانگی عاطفی با دیگران
• موفقیت بالا به دلیل اعتماد به نفس بیش از حد اما عملکرد ضعیف در برابر شکست یا انتقاد
• سوظن دایمی
• کناره گیری اجتماعی
• ناتوانی در مدیریت احساسات

اختلالات دیگری همانند افسردگی و بی اشتهایی نیز می توانند همراه با اختلال شخصیت خودشیفته بروز پیدا کنند.

تشخیص اختلال شخصیت خودشیفته

ارزیابی روان پزشکی می تواند به تشخیص این بیماری کمک کند، اما تشخیص قطعی و دقیق اختلال شخصیت خودشیفته ممکن است کمی چالش برانگیز باشد.

اول به این خاطر که انواع مختلفی از اختلالات شخصیتی وجود دارد که ویژگی های آن ها معمولا تا حدودی باهم همپوشانی دارند. همچنین، ممکن است فردی در کنار وجود یک اختلال دیگر به اختلال شخصیت خودشیفته هم مبتلا باشد.

• انواع اختلالات روانی و علائم آن ها

علاوه بر این فرد مبتلا به این اختلال ممکن است تشخیص ندهد که مسائل زندگی او از رفتار خود او ناشی می شود و در عوض دیگران را مقصر می داند.

فردی که با این اختلال دست و پنجه نرم می کند نسبت به نقدها دیگران و ضعف ها و مسائل خود حساسیت بالایی دارد و این مساله باعث می شود که دیگران نتوانند با او درباره مسائل رفتاری اش و اینکه چگونه این مساله می تواند بر زندگی و روابط او تأثیر بگذارد، صحبت کنند.

برای تشخیص اختلال شخصیت خودشیفته، درمانگر یا روان پزشک باید حداقل پنج مورد از معیارهای زیر را که در کتابچه راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی آمده است، در بیمار تشخیص بدهند:

• احساس خودبزرگ بینی تشدید شده
• تخیل و خیال بافی های بی انتها در مورد موفقیت، قدرت، درخشش، زیبایی یا عشق ایدئال
• باور به این مساله که افرادی منحصر به فرد هستند و هر کسی قادر به درک آن ها نیست و فقط افرادی خاص یا دارای مقام اجتماعی بالا باید با آن ها ارتباط برقرار کنند.
• نیاز به تحسین بیش از حد
• از دیگران انتظار دارند که در تمام شرایط رفتار و برخورد مناسبی با آن ها داشته باشند و خواسته هایشان را برآورده کنند.
• تمایل به استفاده از دیگران برای رسیدن به اهداف خود
• عدم همدلی و تمایل به درک احساسات و نیازهای دیگران
• حسادت به دیگران و اعتقاد به این که دیگران نیز به آن ها حسادت می کنند
• رفتارها یا نگرش های مغرورانه

اختلال شخصیت خودشیفته یک اختلال طیفی است و علائم آن از حالت خفیف تا شدید متغیر است.

کارشناسان همچنین دو زیرگروه را برای این اختلال پیشنهاد داده اند:

• زیرگروه خودبزرگ بین: نشانه های این گروه شامل احساس خودبزرگ بینی، پرخاشگری و جسارت بیش از حد است.
• زیرگروه آسیب پذیر: نشانه های اصلی این گروه شامل حساسیت بیش از حد و حالت تدافعی است.

درمان

تا به امروز هیچ درمان قطعی برای اختلال شخصیت خودشیفته وجود ندارد، اما درمان های موجود می توانند به فرد کمک کند تا مسائل اساسی مربوط به این اختلال را پشت سر بگذارد و برخی رفتارهایش را تغییر دهد.

در صورت بروز اختلال شخصیت خودشیفته به همراه اختلالات دیگری مانند افسردگی یا اضطراب، دارودرمانی می تواند تا حدود زیادی مفید باشد.

با این حال، درمان اصلی برای این اختلال روان درمانی است. روان درمانی می تواند به شخص کمک کند که:

• مبنای رفتارهای خود را درک کند.
• احساسات خود را به طور موثرتری مدیریت کند.
• یاد بگیرد که مسئولیت اقدامات خود را بپذیرد.
• ایجاد و حفظ روابط سالم تر را یاد بگیرد.
• عزت نفسش تقویت شود.
• انتظاراتش را از خود و دیگران تنظیم کند.
• تأثیر رفتارهای خود را بر دیگران درک کند.

درمان شناختی رفتاری (CBT)، خانواده درمانی یا گروه درمانی از انواع روان درمانی است که می توانند به افراد مبتلا به این اختلال کمک کنند.

• تکنیک روان پویشی، راه حلی مناسب برای درمان اختلالات روانی

هدف درمان شناختی رفتاری شناسایی باورها و رفتارهای ناسالم و مضر است و همین طور جایگزینی آن ها با رفتارهای سالم و مثبت است.

علل بروز اختلال شخصیت خودشیفته

در حالی که علل بروز اختلالات شخصیت عموما مشخص نیست، اما پژوهشگران بر این باورند که ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی در بروز این اختلال موثر باشد.

به عنوان مثال بروز موارد زیر در دوران کودکی می تواند خطر ابتلا به اختلال شخصیت خودشیفته را افزایش دهد:

• توجه بیش از حد به فرزند و بزرگ جلوه دادن او
• انتظارات بیش از حد زیاد از کودک
• مراقبت یا غفلت بیش از حد نسبت به کودک
• ضایعه روانی یا تروما
• مورد سوء استفاده قرار دریافت
• طرد شدن

استرس نیز می تواند علائم اختلال شخصیت را بدتر کند.

عوارض اختلال شخصیت خودشیفته

بسکمک از افراد مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته معمولا با اختلالات روانی دیگر نیز دست و پنجه نرم می کنند. این موارد معمولا شامل موارد زیر می باشد:

• سو مصرف مواد مخدر یا الکل
• افسردگی
• اختلال هراسی
• اختلال اضطراب اجتماعی
• اختلال اضطراب عمومی
• سایر اختلالات شخصیتی
• بی اشتهایی عصبی

همچنین ممکن است فردی که به اختلال شخصیت خودشیفته مبتلا است در معرض ریسک بالایی در مورد موارد زیر نیز قرار داشته باشد:

• مسائل ارتباطی و مدیریت روابط
• مسائل در محل کار یا تحصیل
• افکار یا رفتارهای خودکشی گرایانه

همچنین خطر بروز عوارض قلبی عروقی نیز برای این افراد وجود دارد. برخی تحقیقات اجرا شده نشان داده است که مردان مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته سطح بالاتری از هورمون استرس (کورتیزول) را در خون خود دارند، و این مساله ای است که خطر ایجاد مسائل قلبی عروقی را در فرد بیشتر می کند.

• راهنمای تشخیص و درمان اختلال دو قطبی یا Bipolar Disorder

نکته پایانی

اختلال شخصیت خودشیفته می تواند برای فرد و نزدیکانش چالش برانگیز و مشکل ساز باشد، اما درمان و پشتیبانی دیگران می تواند کیفیت زندگی را برای همه افراد درگیر با این اختلال بهبود ببخشد.

افرادی که شک دارند که به اختلال شخصیت خودشیفته دچار هستند می تواند با مراجعه به یک روان درمانگر تحت معاینه قرار بگیرند و در مورد شرایط خود اطمینان حاصل کنند. روش های مختلفی برای پیدا کردن یک درمانگر مناسب به صورت آنلاین وجود دارد، از جمله این راهنمای کامل که می تواند به شما در مورد این مساله کمک کند.

برای کسی که با شخصی مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته در ارتباط است، نکات زیر می تواند مفید باشد:

• یک شبکه پشتیبانی و حمایتی، شامل اعضای خانواده و دوستان تشکیل دهید.
• از طریق کار کردن، فعالیت های داوطلبانه و یا سرگرمی به دنبال منافع مستقل برای خود باشید.
• از استراتژی های سالم حل تعارض استفاده کنید.
• سعی کنید هنگام صحبت در مورد اینکه چگونه رفتار فرد بر شما تأثیر می گذارد، آرام باشید.
• در گروه های پشتیبانی آنلاین عضو شوید و با سایر افرادی که در شرایط مشابه هستند تعامل داشته باشید.

خدمات مشاوره ای نیز به افرادی که در رابطه با شخصی که به اختلال شخصیت خودشیفته مبتلا شده است، ضربه روحی دیده اند، کمک شایانی می کند.

منبع: Medical News Today